อัลเฟรโด ดิ สเตฟาโน

อัลเฟรโด ดิ สเตฟาโน่ (Alfredo di Stefano) เกิดเมื่อวันที่ 4 กรกฎาคม 1926 ที่ย่านบาร์รากัส เมืองบัวโนสไอเรส ประเทศอาร์เจนตินา โดยมีบิดาเป็นชาวอิตาลีเชื้อสายอาร์เจนตินา และมีมารดาเป็นชาวอาร์เจนตินา เชื้อสายฝรั่งเศส - ไอริชบิดาของ ดิ สเตฟาโน่ เคยเล่นเป็นกองหลังให้กับสโมสรริเวอร์เพลท (River Plate) ทีมฟุตบอลในลีกอาร์เจนตินาอยู่ระยะหนึ่ง แต่ด้วยปัญหาอาการบาดเจ็บที่หัวเข่าทำให้เขาต้องเลิกเล่นฟุตบอลก่อนกำหนด แต่บิดาก็ได้ปลูกฝังทักษะด้านฟุตบอลให้หนูน้อย ดิ สเตฟาโน่ จนฉายแววความเป็นยอดนักเตะตั้งแต่ยังเด็กเมื่ออายุได้ 12 ปี ดิ สเตฟาโน่ มีโอกาสได้ร่วมเล่นกับทีมเยาวชนชื่อ ลอส การ์ดาเลส (Los Cardales) ทีมเยาวชนของริเวอร์เพลท ซึ่งถือเป็นโอกาสดีที่เขาจะได้ฝึกฝนความสามารถด้านฟุตบอลให้แข็งแกร่งยิ่งขึ้นเขาได้สัญญาอาชีพเป็นครั้งแรกกับริเวอร์เพลท ในช่วงปี 1945-1949 และเขาก็ระเบิดฟอร์มได้อย่างยอดเยี่ยม ลงเล่นไป 66 นัด ยิงประตูได้ถึง 49 ประตู ทั้งที่ยังเป็นเพียงนักเตะดาวรุ่งของทีมเท่านั้นจากฟอร์มดังกล่าวทำให้ประธานของสโมสรฮูราคานจึงตัดสินใจยืมตัวเขามาร่วมทีมในฤดูกาล 1945-46 ในปีท 1949-1953 และเป็นช่วงเวลาที่ ดิ สเตฟาโน่กับ

สโมสรมิโยนาริโอส (Millonarios) ในวันที่ 22 กันยายน 1953 อัลเฟรโด ดิ สเตฟาโน่ย้ายมาสโมสรเรอัลมาดดริด จบฤดูกาล 1953-54 ดิ สเตฟาโน่ ทำให้เรอัลมาดริดกลับมาคว้าแชมป์ลา ลีกา เป็นครั้งแรกในรอบ 2 ทศวรรษ เขาจบฤดูกาลนั้นด้วยการเป็นดาวซัลโวสูงสุดของลีกที่ 27 ประตูจากการลงเล่นทั้งหมด 28 นัดเขาเล่นในยูนิฟอร์มของราชันชุดขาวนานถึง 11 ปี นับตั้งแต่ปี 1953-1964 ช่วยทีมผงาดครองบัลลังก์แชมป์ลา ลีกา ถึง 8 สมัย ลงเล่นไปกว่า 510 เกมกับเรอัล มาดริด ยิงประตูรวมกันได้มากถึง 308 ประตูในการแข่งขันอย่างเป็นทางการ 396 นัด (49 ประตูจาก 59 นัดในยูโรเปี้ยนคัพ) กลายเป็นผู้ทำประตูสูงสุดในประวัติศาสตร์ของสโมสร จนกระทั่งสถิตินั้นถูกแซงหน้าในอีกหลายทศวรรษต่อมาโดย ราอูล กอนซาเลซ และ คริสเตียโน่ โรนัลโด้ ตามลำดับ